31. A little bit longer...

Postanowiłam udowodnić Joe'mu, że fani go kochają i zrobić mu niespodziankę .Potrzebowałam jednak pomocy, ale najpierw musiałam zgarnąć z domu Jonasów kilka rzeczy, miałam klucze, więc nie stanowiło to jakiś trudności. Poprosiłam o pomoc Nicka i Jake'a, tego ochroniarza, który mi szew zerwał, w końcu fani a szczególnie fanki bywają nieobliczalni, więc ochrona była konieczna. 
Wyszłam przed szpital, gdzie, jak co dzień zgromadziło się mnóstwo wielbicieli Jonasów czekając na jakiekolwiek wieści o Josephie. Postanowiłam najpierw powiedzieć im, co chcę zrobić,żeby nie było zbyt dużego chaosu . Po krótkiej chwili, kiedy przekazywały między sobą, o co mi chodzi (są na prawdę zgranym fandomem ), mogliśmy zacząć. Każda z dziewczyn chciała przekazać coś Joemu, ale musieliśmy się ograniczyć do kilkunastu osób, bo kamera nie miała aż tak dużej pamięci (mimo, że miała sporą, to nie starczyłoby na wszystkie fanki). Kiedy skończyłam nagrywać, ze szpitala wyszli Nick i Jake. Kiedy oni podążali w moim kierunku, ja skierowałam kamerę na siebie

-Jak widzisz, twoi fani są z tobą niezależnie od wszystkiego. I mają dla ciebie jeszcze jeden prezent.- w tym momencie Nick zaczął grać na gitarze, a ja skierowałam kamerę na tłum, który zgodnie zaczął śpiewać:

Got the news today
Doctors said YOU had to stay
A little bit longer and YOU'll be fine

When YOU thought it'd all been done
When YOU thought it'd all been said
A little bit longer and YOU'll be fine

But WE don't know what WE got until it's gone
And WE don't know what it's like to feel so low
And every time you smile you laugh, you glow

You don't even know
You don't even know

All this time goes by
Still no reason why
A little bit longer and YOU'll be fine
Waiting on a cure
But none of them are sure
A little bit longer and YOU'll be fine

But WE don't know what WE got until it's gone
And WE don't know what it's like to feel so low
And every time you smile you laugh, you glow

You don't even know no, no
You don't even know no, no
You don't even know no, no

Yeah !

But WE don't know what WE got until it's gone
And WE don't know what it's like to feel so low
And every time you smile you laugh, you glow

You don't even know Yeah Oh Yeah Oh Yeah, Yeah
You don't even know, know, know

So we'll wait until kingdom come
All the highs and lows are gone
A little bit longer and WE'll be fine

Kiedy tłum skończył śpiewać znowu skierowałam kamerę na siebie.

-Czy teraz uwierzysz w to jak bardzo twoi fani cię wspierają i kochają?

Kiedy wróciliśmy do sali Kevin podłączył kamerkę do iPada, znaczy nie wiem, co dokładnie zrobił, w każdym razie filmik się tam wyświetlił. Trzymał urządzenie nad głową Joe'go, bo jego ruchy były bardzo ograniczone i włączył odtwarzanie. Po chwili po twarzy Joe'go pociekły łzy a ja usłyszałam od Dangera ciche "Dziękuję". Najbardziej szczere i najpiękniejsze "dziękuje" jakie w życiu słyszałam...

********************************

Rozdział bardzo krótki, ale musiał być osobno. Mam nadzieję że z kolejnym rozdziałem pójdzie nam trochę lepiej i nie będzie przestoju. Wesołego Jajeczka i PomPomiastej Wielkanocy ;)
A poważnie to spokojnych Świąt.